dinsdag 18 december 2007

Laatste bericht...

Dit wordt wellicht mijn laatste bericht. De tijd is ongelooflijk snel voorbijgevlogen! En alhoewel ik nu wel zin heb om naar huis te gaan, besef ik ook dat ik hier nog 1000-en dingen wil zien en doen! Een reden om deze zomer terug te komen?


Vorig weekend kwam Dagmar langs... jammer genoeg was het slecht weer! Grijsgrauwe lucht, geen zon en miezelregen... geen weer om monumenten te bezoeken, in de stad te kuieren of naar het strand te gaan... Dan maar shoppingscentra plat lopen, een museum bezoeken, naar de film gaan en uren en uren kletsen! Ik was vergeten hoe fijn het is om met je vriendin te babbelen :-)!


Het Serralves museum was - hoe zal ik het zeggen- merkwaardig. Om te beginnen: een prachtig gebouw! Toen ik het zag, sprak ik de woorden: "Dagmar, dit wordt mijn huis!". Volledig mijn stijl! De kunst die er zich in bevond, is moeilijker te beoordelen... wat kan je immers vinden van een kartonnen doos die tegen de muur plakt, een scheve balk in een ruimte, elektriciteitsdraden die uit de muur komen, legboorden en papiertjes met typmachine letters? Het heeft ons alleszins een goeie portie giechelen opgeleverd :-)! Het park rondom het museum was heel mooi. Ik denk dat het in de zomer prachtig is!


Dit weekend kwamen Tom, Ruud en Monika op bezoek! In tegenstelling tot het vorige weekend was het nu stralend winterweer! Weg met die sjaals, jassen en koltruien... hello zonnebril!
De eerste avond hebben we dan ook vanop een prachtig strandterras, liggend in bean-bags met een overheerlijke porto in de hand naar de zonsondergang gekeken! Helemaal betoverend!


Nadien hebben we gegeten in een plaatselijk restaurant waar iedereen zich kostelijk vermaakte op de Latijns-Amerikaanse muziek van de live band. Grappig om zien hoe oude meneertjes staan te lonken naar groene blaadjes om hun benen eens los te schudden ;-)! Of hoe kunstmatig opgemaakte vijftigers staan te salsa-shaken! De sfeer was dus opperbest en het eten was erg lekker. Het dessert heb ik smakelijk opgegeten maar het moge gezegd worden... portugezen kunnen geen pannekoeken bakken! Mama... zet pannekoeken dus maar alvast op mijn thuiskomst-menu :-)!

De volgende dag hebben we wat gekuierd in de stad, casa da musica bezocht (werkelijk prachtig, zie foto's onderaan!), gepicnict in het park van palacio de cristal (samen met veel angstwekkende meeuwen en prachtige pauwen!) en een wandeling gemaakt langs het water.


Om wat euro's te besparen hebben we 's avonds gekookt in de jeugdherberg waar Tom, Ruud en Monika verbleven. Een erg leuke, gezellige jeugdherberg waar je je meteen thuis voelt! Een adresje om zeker te onthouden! Het eten was alweer overheerlijk! Scampi's (spotgoedkoop hier), ui, champignons, gourgette en pasta... jammie!

's Avonds zijn we gaan dansen in een club aan de overkant van de Douro. Grappig was dat de Portugezen werkelijk op elk nummer een dansje hebben! Uiteraard waren we veel te laat thuis (ik om 6.45u!) waardoor we de volgende dag allemaal een beetje stilwaren...

De volgende dag begon met een bezoekje aan mijn residentie om vervolgens koers te zetten naar het shoppingscentrum. Ruud heeft aldaar heel mooie schoenen gekocht... een ectht koopje! Daarna zijn we allemaal een beetje gaan rusten om 's avonds weer een overheerlijke maaltijd te eten in de jeugdherberg... thanx tommeke voor je kookkunsten! Dat was dan meteen ook het einde van het weekend... het was veel te kort!

Nog enkele sfeerbeelden:

Dag 1: wachtend op de sunset én onze capuccino op het strandterras



Dag 1: zonsondergang op Praia de Ingleses

Dag 1: de fameuze kerstboom na zonsondergang


Dag 2: bezoek aan moderne en absolutely fabulous Casa da Musica

Dag 2: bezoek aan Palacio de Cristal

Dag 2: wandeling langs de Ribeira

Dag 2: fris, monter en met volle moed beginnen we aan de klim van 240 trappen. Monika zag het niet zitten en heeft de Funicular genomen :-)!

Dag 2: eten kopen in mijn lievelingsshopping!

Dag 2: Ruud en ik klaar om aan de afwas te beginnen!


Zo, dan rest me nu enkel nog jullie te danken als trouwe lezers ;-)!
Misschien post ik nog een update over mijn terugreis!
Vele groetjes allemaal!
Tot over 5 dagen of meer!

Babs

Je ziet, ik ben het lachen nog steeds niet verleerd ;-)!

zondag 2 december 2007

Nog 3 weken!

Jaja, 3 weekjes... in een oogwenk zal het nu voorbij zijn! So hang on to your braces want I' ll be back soon ;-)!

Deze week was een vreselijk stresserende week... de reden lees je hieronder:

Je kent dat wel, na een lange dag tokkelen op je laptop, besluit je er een einde aan te breien.
Je wilt je werk opslaan (waar je per slot van rekening een ganse dag aan hebt gewerkt)... het programma reageert niet meer!
Vreselijk vervelend want je bestand is niet opgeslaan...
Enfin, je hoopt dat de pc zo'n hersteld bestand zal weergeven eens je hem opnieuw opstart.
Je besluit dus te gaan slapen...
Je gaat naar Start... je wilt afsluiten maar er gebeurt niks...
Je duwt hem dan maar manueel uit in de hoop dat hij morgen zijn streken kwijt is.
Een beetje verveeld ga je dus naar bed... al je werk voor niks en dat met een deadline!
Je overigens afvragend waarom je computer blokkeert en niet wilt afsluiten...
De volgende ochtend word je ietwat nieuwsgierig wakker... nog voor je ontbijt besluit je je pc aan te zetten... en dan gebeurt wat je denkt dat nooit gaat gebeuren...
TOTALE COMPUTERCRASH!
In een glimps van zinsverbijstering zie je alle foto's, muziek, video's en kostbare bestanden aan je ogen voorbij flitsen!
Angst bekruipt je, je lichaamswarmteregulatie laat het volledig afweten, tranen springen in de ogen, je adem stokt, je verliest elk gevoel van realiteitsbesef om vervolgens totaal in paniek en half histerisch al je belwaarde op te bellen naar je zus die je eigenlijk ook helemaal niet kan helpen vanuit België!
Eens gekalmeerd probeer je je computerwinkel in België te contacteren... erg behulpzaam zijn ze niet (daar zien ze mij trouwens niet meer terug!) dus je besluit hier een oplossing te vinden!
Gewapend met laptop schuim je alle winkelcentra in Porto af.
Tegen de avond ben je volledig ten einde raad na de zoveelste teleurstelling dat ze je nergens kunnen helpen.
Volledig gefrustreerd besluit je naar de film te gaan... en neen, niet zomaar een film... wel de enige soort film die je in zo'n situatie kan redden: de nieuwste DISNEY! (en het mag gezegd worden: hij is werkelijk prachtig! Niet omdat Dr Mc Dreamy meespeelt, wel omdat het eerste kwartier je terugvoert naar de charmante Disney stijl van enkele jaren gelden: een "gewone" tekenfilm... )

Enfin, in het shoppingscentrum aangekomen waar de tofste bioscoop is, stoot je totaal onverwacht op het ziekenhuis der computers: PC CLINIC! Hoera, je reddig is nabij! Verrukt ben je... tot je de diagnose krijgt: volledige C-schijf besmet met virussen! Zelfs je anti-virus programma is besmet! Jeetje...

Resultaat van mijn bezoek? Computer volledig geformateerd (lees: geen Word ofzo meer, geen I-Tunes, geen games, geen Flash,...) en 150 euro armer! Gelukkig had ik pas een back-up gemaakt... enkel de recentste bestanden zijn verloren!

Moraal van het verhaal? Lime Wire is heel leuk want gratis muziek! Maar het helpt je volledige pc om zeep! Frustrerend, zeker als je denkt wat ik met die 150 euro had kunnen doen!

Mijn laptop heeft de eenzame overnachting in het pc hospitaal gelukkig goed doorstaan. Hij is ondertussen weer in mijn bezit... vanaf nu kan ik wel enkel in het Portugees en Engels met mijn computer communiceren, maar ja... en hij heeft geen enkele software meer maar dat valt wel weer in zijn plooien :-)!

Vele groetjes!
Babs

dinsdag 27 november 2007

Nog 4 weekjes...

Nota aan de lezer: de originele tekst is verwijderd wegens censuur... geen aanval van achtevolgingswaanzin, wel het besef dat het internet ogen heeft! Wie de originele tekst toch wilt inkijken, kan me steeds mailen ;-)! Laten we de originele versie dus beperken tot deze waarheden:

Over 4 weekjes ga ik naar huis om Kerst te vieren met mama en zus, joepie! Als alles goed gaat, zal ik ook thuis zijn om nieuwjaar te vieren met mijn vrienden, hiep hoi! Onze erasmusverantwoordelijke heeft er immers voor gezorgd dat we "wat vrijheid" hebben gekregen in het strak chirurgisch stageschema (hi-hi-hilarisch! zoals eerder gezegd: meer info via mail). Ik ben erg blij want nu ben ik niet alleen thuis voor de gezelligste feestdag van het jaar maar ook voor de plezantste feestdag van het jaar! Het ziet er dus ook naar uit dat ik afscheid zal kunnen nemen van Julie die voor 3 maand naar Afrika vertrekt na nieuwjaar! Laten we trouwens allemaal massaal fier zijn want vanaf nu hebben we een sympathieke internist onder ons :-)! Hoera voor Julieke!

Sinds deze week volg ik dus chirurgie... we werden reeds op voorhand gewaarschuwd dat de verantwoordelijke een norse man was. Toen we maandag met hem een afspraak hadden, gingen we dus met een klein hartje naar zijn bureau. Op de weg daar naartoe passeerden we op de vrouwenafdeling van algemene heelkunde. Jeetje, ik kan de dienst maar met één woord beschrijven: oorlogsgebied! Zalen van 6 tot 8 patiënten, zonder enige privacy, wit geschilderde metalen bedden, roelstoelen die afstammen uit de jaren stilletjes,... Enfin, gamele infrastructuur die je doet denken aan de oorlogsjaren! Niettemin, deze verschrikking achterwege latend, kwamen we dus aan bij het bureau van de verantwoordelijke... Hij zag er inderdaad schrikwekkend uit (beetje prof. De Roose type voor degenen die hem kennen, maar dan klein - gigantisch dikke buik, borstelige wenkbrouwen) maar allerminst nors. Hij was erg vriendelijk... dat viel dus al mee! Ook mijn tutor is een erg vriendelijke man. Deze morgen was het staff-vergadering... prompt werd ik meegevraagd door de 4 chirurgen van mijn team voor een koffie. Charmante mannen zeg... elke deur werd voor me geopend, "lady's first" bij elke lift en deur en de koffie hoefde ik niet eens zelf te betalen. Heel bevrijdend om als een dame behandeld te worden ;-)! Just the way I like it, hihi!

Wat het weer betreft... het is hier nog steeds mooi weer! De temperaturen zijn wel wat gezakt maar een winterjas heb ik hier nog steeds niet nodig. Een paraplu daarentegen, heb ik vorige week kunnen gebruiken... alhoewel, veel had ik er niet aan! Hoogstens mijn haar, hoofd en schouders zijn gespaard gebleven van de stortvloed die ik te verwerken kreeg! Jas, schoenen en broek waren volledig doorweekt van de 100 m die ik (met paraplu!) heb afgelegd! Voor een uurtje valt het met bakken uit de lucht (vul een emmer met water en giet hem over je hoofd... zo hard regent het hier!) dan is het voorbij en schijnt de zon weer! Mijn lievelingsschoentjes hebben het dan ook begeven :-( ... het verdriet was echter gauw voorbij bij het aanschouwen van mijn nieuwe ballerina'tjes :-)! Bij nader inzien kom ik de volgende keer beter buiten in Bert en Ernie - outfit ;-)!

Tot binnenkort!
Babs


maandag 19 november 2007

Kerstboom-nieuws!

Snel even een berichtje omdat mijn reacties alweer volzet zijn, dank je wel daarvoor :-) !

Zaterdag was het zover.. de lichtjes van de kerstboom gingen aan! Het was geweldig mooi, ik pinkte er zowaar een traan van weg :-) ! Hierbij vind je dan ook een filmpje met het magische moment... let vooral op de kreten van opluchting, verwondering en verrukking wanneer de lichtjes aangaan! Bij mijn internetlinks vind je de site van de kerstboom waarop je 24/24u de boom live kan bekijken! Best wel grappig!

Groetjes en tot binnenkort voor meer!

Babs

zaterdag 17 november 2007

Almost half time!

Over een weekje is het zover... de helft van mijn erasmus! Niet te geloven hoe snel de tijd vliegt! Zo dadelijk wat meer over de eerste helft maar eerst een vooruitblik op de tweede helft want binnenkort komen mijn eerste bezoekers :-)! Eerst komt Dagmar en dan komen Tom en Ruud. Ik kijk er erg naar uit! Het beloven 2 fantastische weekends te worden!


Sinds 2 weken loop ik stage op de dienst pediatrie. De eerste week verliep wat stroef... mijn verantwoordelijke dokter scheen maar weinig tijd voor me te hebben wat resulteerde in veel vrije tijd voor mezelf :-) ! Deze week verliep veel vlotter... het was plezant en ik heb veel bijgeleerd. Ik moet elke dag wel een ware zoektocht ondernemen om mijn dokter te vinden... hij weet zichzelf steeds te bevinden op de plaatsen waar ik het laatst ga kijken wat erop neerkomt dat ik elke dag ongeveer een half uur in het ziekenuisdoolhof verdwaal. Op mijn dwaaltocht passeer ik steeds op de afdeling met gehospitaliseerde babytjes. Elke keer blijf ik even staan om naar hen te kijken. Sommigen zijn te klein om te beseffen dat je er bent, anderen zwaaien en lachen naar je! De kindjes komen en gaan maar sinds dag 1 ligt daar een piepklein - in roze kleertjes gehuld - babytje. Ze is zo klein en hulpeloos. Iedere dag hoop ik haar te zien... niet echt professioneel om je te hechten aan een patiëntje, ik weet het maar ik hoop dat ze snel beter wordt en naar huis kan...

Vorige week was het eindelijk zo ver: het Barcelona weekend met mijn vrienden! Op deze foto staan we op de trappen van de ingang van Parc Guëll... van links naar rechts zie je Sven, Ruud, mezelf, Julie, Ann-Sofie, Neda, Roos, Anneleen, Bernard en Ine. En dan was er uiteraard ook nog Tom die de foto nam!
Superverrassing was Micky die even snel goeiedag is komen zeggen (lees: zaterdagavond geland en zondagochtend weer vertrokken)! Ja ja, de enige die zo gek is om dat te doen is Micky (en ik...) :-)!


Zoals ik eerder al zei, ben ik naar de Champions League voetbal geweest(Porto tegen Marseille)! Het was een fantastische ervaring! Stefanie en ik hadden fantastische zitplaatsen... hoog genoeg om het spel te overzien en dicht genoeg om knappe voetballers te spotten :-)! Nummer 7 was mijn favoriet... of was het 17? Doet er niet toe... FC Porto heeft die avond gewonnen met 2-1! Of mijn aanmoedigingsgeroep daartoe geholpen heeft weet ik niet maar een zere keel had ik alleszins :-)! Voor herhaling vatbaar!

Deze week stond ik op het zonneterras van een van de vele shoppingscentra het panorama te bewonderen. Dit shoppingscentra is trouwens net een week geopend... alsof ze er hier nog niet genoeg hebben! Enfin, terwijl mijn blik over de daken gleedt, zag ik hem... de kerstboom! Hij toornt uit boven alle gebouwen... groot kun je hem dus alleszins noemen :-)! Op deze foto kan je zien hoe ze de top erop hebben gezet... geen ongevaarlijk werkje me dunkt! Nu ja, of hij ook mooi zal zijn dat kom ik vanavond te weten want vanavond is het zover! Om 20u gaan voor het eerst de lichtjes aan! Ik zal op de eerste rij staan om dit gigantische bouwwerk te bewonderen! (ik vond alvast een foto van hoe hij er verlicht zal uitzien!)

De hele kerstsfeer stemt me rustig maar ook een beetje triest want het ziet ernaar uit dat ik het alleen zal moeten vieren. Ik heb hier uiteraard kennissen om het te vieren maar er gaat toch niks boven je eigen familie... Nu ja, voor één keer zal ik het wel overleven... Maar intussen, iedereen is welkom! Nu, morgen, volgende week, volgende maand of op kerstavond ;-)!

Ik ga er maar weer eens vandoor!
Of nog dit... de zon schijnt hier nog steeds stralend, de regen is nog steeds niet aan het vallen maar de temperatuur is enkele graden gezakt. Mijn jas + sjaal is elke ochtend een noodzaak en een broek is toch aangenamer dan een rok! Niettemin, het regenloze leven bevalt me wel:-)!

Tot de volgende!
Babs
X

maandag 5 november 2007

Porto-update...

Het leven hier in Porto blijft rustig zijn gangetje gaan... niettemin, hier volgt een kleine update.

* Het is hier nog steeds mooi weer. Op het 10 minuten durende miezelregenbuitje van 2 weken geleden na, schijnt de zon hier nog steeds stralend elke dag! Ik kan niet zeggen dat ik daar unhappy van word... ondanks the thanks to global warming ;-)!
* Ook hier worden op 1 november de overledenen herdacht... dat betekende dus een extra vrije dag deze week. Heel bevreemdend om een kerkhof te bezoeken terwijl het stralend weer is (lees: zonnebril, zomerrokje en spaghettibandtopje). Nog bevreemdender om te zien hoe ganse families hier samentroepen rond de graven met eten en drinken en schijnbaar de hele dag op het kerkhof doorbrengen. Het was ook best wel raar om niet bij papa te kunnen langsgaan dit jaar...

Hoezeer wij gehecht zijn aan de traditionele Chrysant, zo brengt men hier kaarsen mee! In de winkels kan je ze vinden in allerlei vormen en kleuren maar ook aan de ingang van het kerkhof werden er kaarsen verkocht door een typisch Portugees oud vrouwtje. Hier en daar heb ik wel wat Chrysanten gezien... maar telkens slechts 1 tak. Misschien omdat ze erg duur zijn?

* Op mijn I-Pod heeft de pop-rock selectie intussen plaats gemaakt voor de Christmas selectie :-)! Ik heb zo'n gevoel dat ik met dat goede weer moeilijk in de kerstsfeer zal raken dus begin ik alvast vroeg met de voorbereidingen. Mijn kerstboom is al uitgezocht en de kerstdecoraties stromen langzaam binnen! De stad is trouwens al prachtig versierd met lichtjes en kerstversieringen... nu enkel nog wachten tot de grote kerstboom klaar is! In het shoppingscentrum heb ik trouwens het eerste kersttafereel weten te ontdekken... ik was er al enkele keren voorbijgelopen want nogal abstract hé!

* De mode is hier nog steeds onveranderd... jeansbroeken, jeansbroeken en nog eens jeansbroeken! Overal waar je kijkt: jeansbroeken! Moeten ze daarom zoveel winkels hebben als iedereen toch jeansbroeken draagt??? En vooral, wie koopt al die mooie rokjes dan??? Echt waar, op een overvolle metro zit er gemiddeld 1 iemand die iets anders dan een jeansbroek draagt! Als ik erop zit, ben ik dat dus :-)!

* Vandaag zijn we begonnen met een nieuwe stage. Verloskunde is afgerond dus pediatrie komt eraan! Aangezien onze professor in de voormiddag graag slaapt (!stel je voor!), worden we morgen pas verwacht om 12u! Hiep hoi! We hebben vandaag reeds een glimp kunnen opvangen van het reilen en zeilen op de dienst... het ziet ernaar uit dat er zo'n 3 dokters per patiënt zijn voorzien! Ja ja, de Portugezen weten wat werken is ;-)!

* Mijn kamer is nog steeds even tof! Voel me hier echt goed! Op de foto zie je mijn prikbord ter hoogte van mijn bureau. Wie herkent zich op de foto's ;-) ? Oh en Isa en Mien, zie je... jullie tekeningen hangen op hé!


* Ik probeer te beslissen wat mijn favoriet shoppingscentrum is maar de keuze is moeilijk. Niettemin, alle pro's en contra's indachtig heb ik besloten te kiezen voor het Dolce Vita shoppingscentrum. Slechts 1 metrohalte van me verwijderd, met een prachtige en immens grote binnenfontein, bijhorende lichtgevende vloeren, 100 tal winkels, 20 tal restaurants en een cinema waar ik uiteraard al eens naar de film ben geweest! En binnenkort komt Sinterklaas langs, zijn troon staat al klaar!
* Vlakbij mijn favoriet shoppingscentrum-en tevens de eindhalte van de metro die me elke dag veilig thuis brengt, vind je het indrukwekkende Estádio Do Dragão, de thuishaven van FC Porto. Het stadium is ontworpen door Manuel Salgado (een heel bekend Portugees architect) en heeft een capaciteit van zo'n 50 948 zitplaatsen. Morgen zullen 2 daarvan bezet worden door Stefanie en mij! Inderdaad, gehuld in supporterssjaal en het clublied kwelend, zullen wij getuige zijn van de Champions League wedstrijd Porto-Marseille! Een uitgebreid verslag mét foto's zullen weldra de cyberwereld ingestuurd worden!

* En last but not least... vrijdag zie ik (how jet-set can you be ;-) ) mijn vriendjes en vriendinnetjes in Barcelona! Het zullen 3 fantastische dagen worden... een verslag volgt zeker!

That's all folks :-)!
Dikke zoen van Babs!

dinsdag 30 oktober 2007

Het leven in Porto

Amaai zeg, als wij klagen over ons gezondheidszorgsysteem dan raad ik niemand aan om in Portugal te komen wonen... lees en oordeel zelf.
Deze ochtend wandelden Stefanie en ik niets vermoedend de dienst Obstétrica binnen (die overigens dag en nacht bewaakt wordt omdat er vorig jaar een baby is gestolen, stel je voor!). Tot onze grote verbazing botsten we van zodra we binnenkwamen op een gang vol - uit de eerste wereldoorlog uitziende - brancards met daarop liggende kersverse mama's en bijhorende baby's. Onder het oorverdovende lawaai van drilboren en zaagmachines maakten we elkaar duidelijk dat ze wellicht alle kamers tegelijkertijd aan het afbreken waren om de erg pauvere accomodatie op slag te renoveren (een trend die ze gelukkig beginnen op te nemen want het hospitaal waarin we werken zou je soms doen vergeten dat dit een Westers land is). Nadat we ons zo voorzichtig mogelijk tussen de brancards en de muur gemurmd hadden in de richting van het dokterslokaal, af en toe een vertederende blik werpend op die schattige baby'tjes, kwamen we te weten dat er helemaal geen renovatiewerken gaande waren. Er zijn de laatste dagen gewoon zoveel bevallingen geweest dat ze overboekt zijn en de patiënten dus noodgedwongen op de gang moeten liggen! Ik kan enkel denken: niet te geloven...
Niettemin, ondanks de verrassingen waar je soms voor komt te staan, is Porto een fantastische stad. Er valy altijd wel iets te beleven. Dit weekend was er bijvoorbeeld een straattheaterfestival aan de oevers van de Douro, met optredens van een percussiegroep, een acrobaat (lees: durfal) die onbeveiligd kunstjes uithaalde op de Ponte de Luis, een levende mobiel met trommelaars zo'n 20 meter boven de Douro (zie foto) en vuurwerk. Het vuurwerk was mooi maar de knallen waren zo luid dat het leek alsof de hele stad ontplofte ;-).

(let vooral op het einde, het schokkende beeld zegt genoeg over de mate waarin ik schrok... vreselijk dus)
Maar Porto heeft naast amusement ook heel wat cultuur te bieden. Vandaag ben ik naar de tentoonstelling "Leonardo Da Vinci o génio" gegaan. Het was een interactieve tentoonstelling waarbij je verschillende uitvindingen van Leonardo kon uitproberen. Uiteraard waren er de vele machine onderdelen en de schilderijen maar verrassend waren zijn vliegmodellen, vervoersmiddelen, wapens en muziekinstrumenten. Maar het allerleukste vond ik de 360° spiegel... en ik die dacht dat Trinny en Susannah die hadden uitgevonden ;-)!
Ziezo, dat was het weer...
Dikke zoen,
Babs X
PS. Dank je wel aan iedereen voor alle reacties, berichtjes en smsjes!